طلابانو

اين روزا؛ داشتن حالِ خوش،

غنيمت است!

اگر پيدايش كرديد،

دو دستي بچسبيد به آن؛

رهايش نكنيد!

#حال-خوب را نميتوان خريد؛

اما خريدن خيلي چيزها،

حال آدم را خوب مي كند… .

ديدن بعضي آدمها،

بعضي آمدن ها، بعضي رفتن ها،

شنيدن بعضي حرف ها؛

خط#لبخند ي كه گوشه لبت مي افتد؛

حتي چين روي پيشاني،

يا همين ابروهاي به هم گره خورده

و چال روي گونه ات؛

گاهي مي تواند دلخوشي كسي باشد

كه فكرش را هم نمي كني…

اين روزها به حال خوش هم نياز داريم…""!!

#حال_دلتون خوشن هميشه خوش

^{نذار لكه هاي روي دلت چرك مرده بشن}

^{يك شلوار سفيد دوست داشتني داشتم كه يك روز ابري پوشيدمش. موقع بازگشت به خانه، باران گرفت و گلي شد.}

^{منِ بيخيال پيگيرش نشدم، به هواي اينكه هر وقت بشويم پاك مي شود.}

^{ولي بعدها هرچه شستمش، پاك نشد. حتي يكبار به خشكشويي دادم كه بشويند ولي فايده اي نداشت.}

^{آقايي كه تو خشكشويي كار مي كرد، گفت:}

^{اين لباس چِرك مرده شده. بعضي لكه ها دير كه شود، مي ميرند. بايد تا زنده اند پاك شوند.}

^{شلوار چرك مُرده شد و حسرت دوباره پوشيدنش را به دلم گذاشت.}

^{بعيد نيست اگر بگويم دل آدم هم كم ندارد از لباس سفيد. حواست كه نباشد، لكه مي شود. وقتي لكه شد اگر پي اش را نگيري، مي شود چرك.}

^{به قول صاحب خشكشويي، لكه را تا تازه است و زنده،}

^{بايد شست و پاك كرد.}

پادشاه ميخواست، گردن مجرمي را از بدنش جدا كند.

مجرم گفت:«اي امير! تو را به خدا و پيغمبرش صلي الله عليه و آله وسلم قسم ميدهم، كه بسيار تشنه ام! بعد از اينكه آب را نوشيدم، هركاري خواستي بكن»

پادشاه گفت: بخاطر قسمي كه خورد، به او آب بدهيد.

مجرم وقتي آب را خورد، به رسم عرب گفت: خدا بركت زندگيت را زياد كند. سپس ادامه داد و گفت: اي امير! من با همين يك كاسه آب مهمان تو بودم.

اكنون اگر رسم مهمانداري اين است كه مهمان را بعد از مهماني بكشند، مرا بكش؛ و اگر رسم مهمانداري اين اين گونه نيست، مرا ببخش تا من بتوانم از خود توبه كنم!!

پادشاه گفت: راست مي گويي، مهمان حرمت دارد و بايد حرمتش را حفظ كرد، تورا مي بخشم برو توبه كن، كه از اين به بعد، ديگر مرتكب جرمي نشوي.